Z Chin nasiona krzewu herbacianego trafiły do Japonii i tam też rozpoczęto jego uprawę. Następnie została rozpowszechniona w innych krajach i na odległych kontynentach. Pierwszym
z krajów europejskich, które zaczęły korzystać z dobrodziejstw herbaty była Rosja. Stamtąd rozpowszechniła się dzięki Holendrom w innych krajach Europy. W Polsce wzmianki o herbacie pojawiły się w XVII wielu. Traktowały o sposobach suszenia i parzenia herbaty oraz zwyczaju serwowania herbaty w Chinach i Japonii, a także wspominały o jej wartości i zaletach. Rozpowszechnieniu herbaty w świecie sprzyjały wyprawy podróżnicze i kontakty dyplomatyczne.

Obecnie krzewy herbaciane (Camellia chinensis) uprawia się w wielu krajach położonych w strefie zwrotnikowej. Pozyskuje się z nich listki i pączki liściowe. Poddane fermentacji i wysuszone stanowią herbatę czarną, a nie fermentowane – zieloną. Dziś największymi producentami herbaty są Indie, Chiny, Sri Lanka, Kenia i Indonezja corocznie wprowadzające na rynek tysiące ton herbacianych listków.